Een discus hernia is zowat de meest gekende rugaandoening in de lage rug. Toch bestaan er veel misverstanden over dit ziektebeeld.
De wervelkolom bestaat uit verschillende wervellichamen die met elkaar in verbinding staan door tussenwervelschijven (discus) vooraan en gewrichtjes achteraan (facetgewricht). Doorheen de wervelkolom loopt het ruggenmerg in het ruggenmergkanaal. Vanuit dit ruggenmerg vertrekken de zenuwen in de rug die de spieren besturen van de benen. Verder zorgen zij voor het gevoel in de ledematen. Wanneer een uitpuilig van de discus druk geeft op de zenuw zal dit zich uiten in beenpijn (ischialgie). In tegenstelling tot wat velen denken geeft een hernia dus vooral beenpijn en niet zozeer rugpijn. Afhankelijk van waar u deze pijn precies voelt (dermatoom) in uw been kan men afleiden welke zenuw precies bedrukt wordt.
Een discus hernia wordt meestal behandeld op conservatieve wijze. Dit wil zeggen dat er een periode van relatieve rust aangevuld met medicatie zal worden voorgeschreven. Hiermee proberen we de pijn op een meer aanvaardbaar niveau te brengen. Zo kunnen we in 90 % van de gevallen de pijn binnen de zes weken onder controle krijgen zodat nadien de natuur zijn werk kan doen en de hernia spontaan terug zal verdwijnen. Wanneer na zes weken nog steeds pijn bestaat zal uw chirurg waarschijnlijk een inspuiting voorstellen (transforaminele epidurale infiltratie). Deze inspuiting zal gegeven worden in de pijnkliniek door toegewijde anesthesisten die zich hier specifiek op toeleggen.
Wanneer er in het slechtste geval na herhalen van de infiltraties niet tot voldoende pijnstilling wordt gekomen zal er mogelijks voorgesteld worden een heelkundige ingreep uit te voeren. Enkel wanneer er een toename van krachtsverlies is in het been zal er sneller heelkundig worden ingegrepen via een microdiscectomie.
Dit kan microscopisch of endoscopisch worden uitgevoerd.
